هرچه باشی خوب یا بد دوستت دارم

غزل آغاز شد شاید بدانی دوستت دارم

که حتی لااقل اینجا بخوانی دوستت دارم

ز دل بر خاستم تا در غزل باران احساسم

نپنداری که من تنها زبانی دوستت دارم

از اوج چشمهایت جرائت پرواز می گیرم

زمینی هستم اما آسمانی دوستت دارم

تو را جان می فشانم اگر هزاران بار جان گیرم

هزاران بار با هر جان فشانی دوستت دارم

قسم بر لحظه اعدام بر رگبار مژگانت

به آن زخمی که بر دل می فشانی دوستت دارم

زدی آتش به جانم با کلامی آتشین اما

بدان من با همه آتش بجانی دوستت دارم

درون آیینه با یک نگاه ساده می فهمی

که تنها آنقدر که دلستانی دوستت دارم

به عاشق ماندن و تنهایی و پژموردگی سوگند

که تو حتی اگر با نمانی دوستت دارم

غزل پایان گرفت و من در اینجاخوب می دانم

بدانی یا ندانی جاودانی دوستت دارم

گرد آورنده: SAREH

ا تو آغاز نکردم که روزی به پایان برسانم.

 عاشقت نشدم که روزی از عشق خسته شوم.

با تو عهد نبستم که روزی عهدم را بشکنم.

پس ای عزیز راه دورم با من باش ، در کنارم باش و تا ابد همسفرم باش.

گرد آورنده: SAREH

تاثير افكار

SAREH

من یاد گرفته‌ام “دوست داشتن دلیل نمی‌خواهد…”

دل می‌خواهد…!

ولی نمی‌دانم چرا
خیلی‌ها…
و حتی خیلی‌های دیگر…!

می‌گویند:
این روزها…
دوست داشتن
دلیل می‌خواهد…!!

و پشت یک سلام و لبخندی ساده…
دنبال یک سلام و لبخندی پیچیده،
دنبال گودالی از تعفن می‌گردند!

اما

من سلام می‌گویم
و لبخند می‌زنم
و قسم می‌خورم
و می‌دانم

“عشق” همین است… به همین سادگی…

SAREH

به نام خداوند جان و خرد …کز این بهتر اندیشه بر نگذرد

نه زمین باش نه خاک که تورا خار کنند.....وانگهی ذهن تو را پر زمردار کنند

آسمان باش که خلقی به نگاهت بخرند.....وز پی دیدن تو سر به بالا ببرند

ای زمین از خودم به تو پناه می برم آغوشت را باز کن زودتر از فردا و به زخم هایی که نمک می پاشند تو مرحم خاک را هدیه کن شاید التیام بخش روزهایم باشند که با غم همزادند  و هراسم را با نقابت بپوشان و گناهانم را همراه پیکرم از دیده ام به گردباد هوای معلق در خاک آرام کن

ای زمین از خودم به تو پناه می برم شاید در کشاکش ناهنجاری های ذهنم شاید شاید تو مرا بپذیری ،بفهمی و چقدر خوب می فهمی...

ای زمین دلتنگم ازدنیایی  که مرا نمی خواست و خاطراتش  تلخ کامم کرد خاطراتی که هیچ گاه خاطره نشد و نمی شود.

و چقدر دلم،  تنها دلم  محزون روزهایی است که می روند و هیچ گاه با من همراه نیستند و هر لحظه به چشمانم اشک هایی را هدیه می دهد که همراه بلورهای نمک است بر زخم هایم ...............

و از تنهایی که مونس جانم است  ................

و امروز به تو پناه می آورم و به فردایم امید بسته ام فردایی که جسمم را به تو هدیه می دهم و روح از خودم  آزاد می شود.

امروز تنم تب دار آغوش تست . من مسافری هستم که سفر از آغوش تو آغاز می کند و کودک روحم با تو متولد می شود.

گویی تمام رویاهایم با تو نقش می بندد .

اتفاق ساده ای نیست این عبور زندگیست

RR.11

پیغام

به شب و پنجره بسپار که برمی گردم

عشق را زنده نگهدار که برمی گردم

دو سه روزی هم اگر چند تحمل سخت است

تکیه کن برتن دیوار که برمی گردم

بس کن این سرزنش رفتی بد کردی را

دست از این خاطره بر دار که بر می گردم

گفته بودی چشم به راهم بودی

به همان دیده بیدار که برمی گردم 

بین ما پیش ترک هر سخنی بود گذشت

راهیت می شوم این بار که برمی گردم

پرده تیره ی آن پنجره ها را بردار

روی رف آینه بگذار که بر می گردم

پشت در را اگر انداختی حرف ی نیست

به شب و پنجره بسپار که برمی گردم

***************

فقط براي تو

SAREH

الهی به امید تو

با يك

 بسم الله الرحمن و الرحيم

جديد و يك وب جديد آمديم تا بسازيم يك دنياي جديد

خدايا اين چه خاصيتي هست كه در ما انسانها هست؟؟؟

كه هر كسي يا هر انساني كه به ما خوبي مي كند مي خواهيم از پشت بهش خنجر بزنيم و ازش دور بشيم و با وجود اين همه خوبي كه درحق ما مي كنند ما باز هم به آنها بي رحمي مي كنيم و با بي رحمي تمام تمام كارهاي آنها را فراموش مي كنيم و نمي خواهيم به ياد بياوريم كه آنها در حق ما چه خوبي هايي كرده اند و چه مقدار در حق ما لطف و مرحمت داشته اند و براي ما چه كارهاي مفيد و خوبي انجام داده اند و ما به آهنا مديون هستيم.

اي كاش مي شد كه ما همه پشت به پشت هم و در كنار هم باشيم.

اي كاش مي شد كه ما همه در يك جهت و با هم و در كنار هم در يك سو شنا بكنيم.

اي كاش تمام دشمني ها به دوستي تبديل مي شد.

اي كاش و اي كاش......................

((((قابل توجه:آ.ب و س.آ و ن.ب و..........))))

خداوندا در اين دنيا گناهم چيست؟

به غير از عاشقي پشت و پناهم چيست؟

نمي دانم كي ام،گم كرده ام خود را!

در اين بي فصل بودن گناهم چيست؟

زبانم مثل سنگي سخت و ساكت شد.

نمي دانم دلیل اين شعرهاي گاه گاهم چيست؟؟؟